Benimki hem farklılaştı hem arttı. Geçmiş yılları hiç özlemiyorum. O zamanlar zevk almıştım ama hiç aramıyorum.
20-25 arası öğrencilik bitiyor, yeni hayat başlıyor, ev arkadaşları derken geçti. Yani, kötüydü diyemem; ev arkadaşlarımı çok severdim, hala görüşüyorum. Üniversite arkadaşlarımla da görüşüyorum ama o zamanki kafam daha ergenlikten çıkmamış gibiydi. O zaman çok oturmuş hissediyordum her şeyi ama değilmiş. O zamanki halimle çok dalga geçiyorum ve geri döndürseler, hayatta dönmem. Yaşandı, güzeldi, kötü bir şey yoktu ama o kadar.
25-30 arası birtakım borçları ödemekle geçti. O yüzden çok da kolay zamanlar değildi. Yine de 20-25'ten daha iyiydi.
Şimdi 33'üm, özellikle 2-3 yıldır daha iyi yaşıyormuşum gibi geliyor. Para değil, kariyerde statü yapamadım zaten, finansal özgürlüğüm 10 yıldır yarı var yarı yok, evlenmedim. Ama dalgalı sudan, ılık sakin sulara gelmiş gibiyim. Her şey daha rahat, daha sakin. O yüzden de yaşlanmayı gerçekten bir mutluluk olarak görüyorum şu an, devamı için sabırsızlanıyorum.
0